Skład:
1 dawka (0,5 ml) zawiera nie mniej niż 40 j.m. toksoidu tężcowego.
Działanie:
Szczepionka wywołująca i nasilająca czynną odporność przeciw tężcowi. Preparat otrzymuje się z oczyszczonego i skoncentrowanego toksoidu tężcowego o silnych właściwościach antygenowych. Indukuje on odpowiedź układu odpornościowego do wytwarzania swoistych przeciwciał i wytworzenia mechanizmów pamięci immunologicznej. Działanie uodparniające jest nasilone przez adsorpcję toksoidu na wodorotlenku glinu. Po szczepieniu podstawowym w okresie 2-4 tyg. 90% pacjentów osiąga uodpornienie, które jest krótkotrwałe; po szczepieniu przypominającym uzyskuje się odporność na 5-10 lat.
Wskazania:
Czynne uodpornianie przeciw tężcowi dzieci, młodzieży i dorosłych (szczepienie podstawowe i przypominające). Kobiety w ciąży nieszczepione, a spodziewające się, że poród może odbywać się w warunkach niehigienicznych. Profilaktyka czynno-bierna tężca w przypadku ran zanieczyszczonych i z dużym prawdopodobieństwem obecności Clostridium tetani. Pacjenci chorzy na AIDS lub nosiciele wirusa HIV powinni być szczepieni wg standardowego schematu, a w przypadku zranienia powinni zawsze otrzymywać antytoksynę tężcową lub ludzką immunoglobulinę (o wysokim mianie przeciwciał przeciw tężcowi) bez względu na historię szczepień przeciw tężcowi.
Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik szczepionki. Ostre stany chorobowe przebiegające z gorączką. Choroby przewlekłe w okresie zaostrzenia. Podejrzenie infekcji (innej niż tężec) w okresie inkubacji. Trombocytopenia lub zaburzenia neurologiczne po poprzedniej dawce szczepionki. Nie podawać dożylnie.
Niepożądane efekty:
Sporadycznie: zaczerwienienie, bolesny obrzęk, swędzenie, swędzący limfatyczny naciek.
Bardzo rzadko: ból głowy, podwyższona temperatura, dreszcze, poty, uczucie rozbicia, objawy nadwrażliwości oraz zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego. Objawy zwykle ustępują po 24-48 h.
W pojedynczych przypadkach: trombocytopenia, niewydolność nerek, powikłania ze strony o.u.n., podskórne guzki-ziarniniaki, przekształcające się w aseptyczne ropnie; ziarniniaki nie znikające w ciągu 6 tyg. mogą być wynikiem rozwoju nadwrażliwości na glin.
Interakcje:
Jednocześnie podawane inne szczepionki i immunoglobuliny należy wstrzykiwać w różne miejsca ciała. U pacjentów poddanych leczeniu immunosupresyjnemu odpowiedź na szczepienie może być niepełna.
Dawkowanie:
Podskórnie.
:
2 dawki w odstępie 4-6 tyg., trzecia dawka po 6-12 miesiącach od podania drugiej.
Szczepienie przypominające:
1 dawka nie wcześniej 5 lat od ostatniego szczepienia.
Szczepienie osób zranionych:
1 dawka w przypadku udokumentowanego szczepienia w okresie 5-10 lat.
W przypadku podania ostatniej dawki szczepionki więcej niż 10 lat temu lub jeśli szczepienie nie zostało wykonane, było niepełne lub brakuje dokumentacji, a ryzyko zachorowania na tężec jest wysokie podaje się dawkę szczepionki oraz antytoksynę tężcową (ludzka immunoglobulina przeciwtężcowa 250-500 j.m.); gdy ryzyko jest niskie podaje się wyłącznie szczepionkę.
W przypadku szczepienia wykonanego nie więcej niż 5 lat temu w razie zranienia nie ma potrzeby stosowania dodatkowego szczepienia.
Ciąża: kobiety nieszczepione lub z niepełnym szczepieniem podstawowym powinny zostać zaszczepione w II lub III trymestrze ciąży. Kobiety, które otrzymały niepełne szczepienie przed ciążą, powinny uzupełnić szczepienie w czasie ciąży.
Kobiety, które ostatnią dawkę szczepionki otrzymały wcześniej niż 10 lat temu powinny otrzymać dawkę przypominającą po zakończeniu I trymestru ciąży.
Uwagi:
Inne szczepionki i immunoglobuliny należy podawać używając oddzielnych strzykawek i igieł. W czasie szczepienia należy zapewnić dostęp do standardowego zestawu przeciwwstrząsowego.
Ciąża:
Stosowanie w ciąży - zob. Wskazania. Brak danych odnośnie stosowanie w okresie karmienia piersią
Ostrożnie:
U pacjentów z niedoborami odporności odpowiedź na szczepienie może być niepełna.