Mikroalbuminuria to wskaźnik wydalania niewielkich ilości białka przez nerki (w cukrzycy lub nadciśnieniu).
Dające się wykryć nieprawidłowości w strukturze i funkcji nerek u pacjentów z cukrzycą insulinozależną pojawiają się kilka lat przed wystąpieniem jawnych objawów chorób nerek. Najistotniejszy i dobrze udokumentowany z tych objawów to tzw. mikroalbuminuria, czyli wzrost wydalania albumin z moczem przy jednoczesnej nieobecności klinicznego białkomoczu (oznaczanego za pomocą tradycyjnych laboratoryjnych metod).
Stwierdzenie mikroalbuminurii w kilku kolejnych badaniach upoważniają do postawienia diagnozy rozpoczynającej się nefropatii , która z kolei obarczona jest dużym ryzykiem rozwoju w kierunku niewydolności nerek.
Badania wykazały , że w przebiegu rozwoju nefropatii wzrost wydalania albumin z moczem wyprzedzał wzrost systemowego ciśnienia krwi. Również u chorych z cukrzycą insulinoniezależną i mikroalbuminurią może rozwinąć się postępująca choroba nerek.
Wykazano też, że mikroalbuminuria może mieć znaczenie u klinicznie zdrowych ludzi jako niezależny marker ogólnoustrojowego przeciekania albumin przez naczynia krwionośne.
Jakościowe oznaczenia mikroalbuminurii mogą mieć praktyczne znaczenie w identyfikowaniu nie-cukrzycowych pacjentów z nadciśnieniem.